Nie przegap! - TOP10 Polska 2011 (miejsca 5-1)

To już prawie koniec moich corocznych podsumowań roku poprzedniego. Dwa dni temu dostaliście pierwszą część "Nie przegap! - TOP10 Polska 2011", w których mogliście zapoznać się z płytami z miejsc od 10 do 6, które MOIM zdaniem nie powinny zostać przegapione przez słuchaczy polskiego rapu. Dzisiaj druga część, w której poznacie 5 najbardziej niedocenionych i najbardziej zasługujących na docenienie w Polsce płyt, które wyszły w 2011 roku. A już za dwa dni to, na co radomscy czytelnicy czekają najbardziej - "TOP5 Radom 2011". Ja zachęcam aby za dwa dni zajrzały tu również osoby spoza Radomia, bo na pewno znajdą na tej liście coś co ich zainteresuje.

A teraz zapraszam już do zapoznania się jakie płyty w minionym roku przeszły najbardziej niezauważone w naszym kraju.

 

5. Mroku "Bajki robotów"

Chciałem zacząć pisanie o tej płycie od tego jak zetknąłem się z rapem Mroka...ale wyszło tego dwa akapity o docelowej objętości opisu płyty. Piszę więc od nowa.

Rapem Mroka raczę się od kilku ładnych lat. Będzie 5 lub 6. I już na samym początku stałem się jego fanem. Teraz to chyba można nazwać psychofaństwem, bo jak inaczej nazwać to, że kupiłem "Mroczne nagrania" w wersji pierwszej i później w reedycji, która od wydania pierwszego różniła się jedynie formą wydania? I tak samo będzie z najnowszym albumem reprezentanta koszalińskiego Bla-Bla. Wersję, która ukazała się na nielegalu zamówiłem w pierwszym dniu kiedy było to możliwe. Wersję legalną (tym razem już z dodatkowymi numerami) kupię na dniach, jeśli tylko jeszcze znajdę w Empiku albo MediaMarkcie. Dlaczego?

Dlatego, że Mroku robi rap wymagający, a od kilku lat właśnie taki najbardziej lubię. Lubię posłuchać gościa, który chce przekazać ciekawe rzeczy w ciekawy sposób, który na dodatek zmusi mnie do móżdżenia. Poza tym siedzi mi głos tego MC, który wykorzystywany jest przez niego najlepiej jak to tylko możliwe. Jego teksty wciągają jak Jumanji i tak, jak z tamtej planszówki, równie ciężko z nich "wyjść". Do tego Mroku ma świetny instykt do wybierania bitów. Na "Bajkach robotów" znów to udowodnił, wybierając spośród paczek z podkładami Mahyna (główny producent płyty, reprezentant Bla-Bla) i Bob Aira bity, idealnie pasujące do tematyki utworów.

A już zapowiedział, że pracuje nad kolejnym albumem. Ja czekam, a ty?

  

4. Tomasz Andersen "Wbrew wskazówkom"

Koncept albumy mają to do siebie, że albo się je lubi, albo nie. Ja na szczęście należę do tej pierwszej grupy. Dlatego cenię takie produkcje jak: "Zimy EP", "Noc", "Wspomnienia z domu umarłych" i jeszcze kilka innych. W roku 2011 do tej listy dopisałem "Wbrew wskazówkom" Tomasza Andersena, znanego również jako Roszja. Nie dość, że jest to koncept album, to w dodatku futurystyczny. Płyta opowiada o realizowaniu przez doktora nazwiskiem Tomasz Andersen, zamówniena dla pewnej znanej osobistości. Zamówieniem jest...kobieta o konkretnej specyfice (zarówno wygląd jak i wykonywana profesja oraz charakter). Co ma to wspólnego z przyszłością? Otóż rzecz dzieje się we Wrocławiu w roku 2071, a zamówiona kobieta nie będzie wzięta z domu publicznego czy z ulicy. Skąd? Nie będę psuł zabawy tym z was, którzy zdecydują się tę produkcję sprawdzić.

A sprawdzić ją naprawdę warto. Klimat tej płyty budują świetne podkłady, które wbrew futurystycznej tematyce płyty mają w sobie sporo z...przeszłości. Oczywiście jest to wymieszane z delikatną elektroniką i innymi smaczkami sugerującymi, że mamy do czynienia z brudną, zagraconą przyszłością. Płyta wciąga, jak dobry film trzymający w napięciu, po intrze chcemy posłuchać pierwszego pełnego tracka, po nim kolejnego i tak dalej. Po to, aby dowiedzieć się jak rozwinie się fabuła tego krążka. Muszę tu powiedzieć, że jedno wysłuchanie płyty to za mało. Historia jest na tyle zakręcona, że wymaga kilku(nasto)krotnego odsłuchania. Za każym razem odkrywa się coś nowego, co wcześniej jakoś umknęło uwadze naszych uszu. Zdecydowanie polecam. Szczególnie tym, którzy szukają nowej jakości w polskim rapie. Chyba nie muszę mówić, że nie powinno się słuchać tej płyty inaczej niż w całości? Co najmniej pierwszych kilka razy. Jak z książką, którą czytamy od deski do deski, a później wracamy do wybranych, ulubionych wątków. Lub czytamy znów w całości.

3. Gadabit "Gadabit"

Gadabit to przeciwwaga dla innej płyty z tej listy, która w tym zestawieniu zajmuje miejsce pierwsze. Gadabit to krakowski skład, który tworzą: Indo, K-oui i Qban. Ich płyta była dla mnie największym muzycznym zaskoczeniem roku. Niby w 2010 słyszałem singiel "Uniesienie", który zrobił na mnie bardzo duże wrażenie ze względu na mega pozytywny przekaz oraz styl nawijacza Indo, jednak nie spodziewałem się, że cała płyta będzie utrzymana w tak ciepłym klimacie. Kiedy ściągnąłem płytę i włączyłem na odsłuch kopara mi opadła. Nigdy wcześniej nie myślałem, że taki rap w Polsce może powstać. Nie ma tu kawałka, który nie byłby naładowany pozytywną energią. Zarówno w tekstach jak i muzyce. Pomaga w tym styl Indo, który nie boi się zabaw słownych, a słuchając go ma się przed oczami wiecznie uśmiechniętego gościa z mega przyjaznym nastawieniem do świata i ludzi.

Tę obserwację (usłyszację?) potwierdzają klipy Gadabitów. Zarówno na "Uniesieniu" jak i późniejszych "Gadadadaj" i "Fresh" Indo i reszta składu przekazują przez monitor tyle dobrej energii, ile często nie potrafią dać inni raperzy podczas koncertów. Ostatni wymieniony numer jest chyba najlepszą wizytówką krakowian, która pokazuje jaką zajawką kipią ci wiariaci. Ta płyta jest wprost idealna na poprawę humoru, po prostu nie ma możliwości aby przy tych 17 numerach nie mieć banana na japie!

Gadabitów oraz przeciwników ściągania płyt z internetu uspokajam – niedługo po pobraniu płyty z neta pobiegłem do sklepu, aby zaopatrzyć się w legalny nośnik.

2. Miuosh "Piąta strona świata"

Miuosh płytą "Piąta strona świata" kupił mnie w całości. A nawet nie płytą, a wypuszczonymi przed nią singlami. Wcześniej jakoś niezbyt słuchałem jego produkcji (poza mega "Ciepuo" i kilkoma numerami z "Pogrzebu"), w zeszłym roku nadrobiłem zaległości i zostałem fanem. Ma charakterystyczny głos, dzięki któremu nie można go pomylić z nikim innym. Nawija z energią, co w połączeniu z dobrze dobranymi bitami każe bujać głową tak, że później ciężko jest ją zatrzymać! Mimo bardzo wysokiego poziomu rapów Miuosha, jest on bardzo niedoceniany przez słuchaczy. Taka płyta jak "Piąta strona świata" powinna znaleźć dziesiątki tysięcy nabywców. Tutaj każdy numer mógłby być singlem i nie chodzi mi o to, że są one chwytliwe i trącające popem. O nie! Po prostu wszystkie one są kozackie, a co bardzo ważne, w zdecydowanej większości są to solowe numery śląskiego MC. Goście, owszem, pojawiają się na płycie, jednak tylko w 6 z 16 kawałków.

Trzeba powiedzieć, że rap Miuosha każe ruszać głową nie tylko do bujania. Teksty tego rapera niosą ze sobą coś więcej niż tylko charakterystyczny głos i energię. Tematyka płyty jest dosyć szeroka: od rapu o rapie (m.in. zajebisty "Patos") przez lokalny patriotyzm ("Nie zapomnij skąd jesteś" z Paluchem i Jr. Stressem i "Piąta strona świata" z Janem "Kyksem" Skrzekiem) i dorastanie ("Chronos") aż do życia na Śląsku ("Anioły"). I przy więkoszści z tych numerów ruszyć głową trzeba również w znaczeniu myślowym. Kto jeszcze nie sprawdził, sprawdzać!

1. Haju & Złote Twarze "Międzyświat"

Haju to raper, który moim zdaniem najlepiej w Polsce przekazuje w swoich numerach uczucia. Jego numery aż od nich kipią. W jego głosie słychać smutek, tam gdzie powinno być go słychać. Ból - tam gdzie jego tekst mówi o ciężkim doświadczeniu. Złość - tam gdzie inaczej się nie da. Radość...radości mało w jego tekstach słychać. Ale przyznać trzeba, że Haju nie byłby tym samym Hajem gdyby na haju rzucał pełne szczęścia wersy. Choć oczywiście nie znaczy to, że mam nadzieję, że życie będzie mu regularnie dokopywać, abym mógł raczyć się jego emocjonalnymi przekminkami.

Bardzo, ale to bardzo, w przekazywaniu tych uczuć pomaga mu duet producencki Złote Twarze z Lublina. Ich bity, pełne melancholii i klimatu, pasują do tekstów Haja tak dobrze jak ogórek kiszony do wódki. Ich współpraca zaczęła się na EPce "Jawosen" z 2007 roku i trwa owocnie do dzisiaj. Najnowszym zaś wynikiem współpracy tej trójki jest album "Międzyświat", który dla mnie zdecydowanie należy do TOP 5 polskich płyt AD 2011. Wszystkich. Bez podziału na legal i nielegal.

Tytułowy "Międzyświat", to metafora oznaczająca płaszczyznę, która pozwala człowiekowi na ucieczkę od problemów codzienności. Każdy ma inny "Międzyświat". Dla jednego będzie to śmiganie na desce, dla innego tworzenie firgurek z modeliny, a dla jeszcze innego pisanie wierszy. Dla Haja i Złotych Twarzy taką płaszczyzną jest tworzenie muzyki. Pięknej muzyki. Nie boję się tego określenia. Moim "Międzyświatem" jest pisanie wierszy, dzięki którym wygrałem konkurs Haja i teraz mogę dumnie reprezentować ten album, nosząc koszulkę "Międzyświat".